satyrowie

satyrowie, Sátyroi,

mit. gr. w starożytnej Grecji dzikie postaci z orszaku Dionizosa, wyobrażane jako istoty mieszane — ludzkie ciało z końskimi uszami i prąciem, niekiedy także z kopytami i sierścią;

nieodłączne postaci dramatu satyrowego występujące podczas ateńskich Dionizji; w Rzymie utożsamiani z faunami; temat sztuki starożytnej (rzeźby, m.in. Praksyteles — Odpoczywający satyr, Lizyp, oraz malarstwa wazowego) i nowożytnej (A. Dürer, A. Altdorfer, P. Veronese, P.P. Rubens, J. Jordaens), literatury i muzyki.

Poussin Nicolas, Bachanalie, 1637 — National Gallery, Londyn.

Picasso Pablo, Satyr, centaur i nimfa, 1949