kołowy

Encyklopedia PWN

[fr.],

wieloosobowy pojazd konny kryty składaną budą lub otwarty, 4-kołowy, 2–4-konny, konstrukcji sworzniowej, z kozłem dla stangreta i długim nadwoziem z wejściem od tyłu;

walcówka,

wyrób metalowy walcowany na gorąco, o małym przekroju poprzecznym (np. kołowym, kwadratowym) i znacznej, w stosunku do wymiarów tego przekroju, długości;

walec

[niem.],

walec kołowy prosty,

mat. bryła obrotowa ograniczona powierzchnią cylindryczną o kierownicy będącej okręgiem i 2 prostopadłymi do tej powierzchni płaszczyznami, zwanymi płaszczyznami podstaw walca;

wał,

techn. element maszyny, osadzony w łożyskach i obracający się wokół swej osi, przeznaczony do przenoszenia momentu obrotowego;

Warszawa,

stolica Polski i województwa mazowieckiego, pow. grodzki, na Nizinie Środkowomazowieckiej, obejmującej w granicach miasta część Kotliny Warszawskiej, Doliny Środkowej Wisły, Równiny Warszawskiej oraz krańce równin Wołomińskiej i Łowicko-Błońskiej, nad Wisłą (w obrębie miasta 28 km biegu rzeki); ośrodek aglomeracji warszawskiej.

wasąg

[niem.],

wasążek, bryczka wasągowa, wózek krakowski 4-kołowy,

uniwersalny (wielofunkcyjny) wiejski pojazd konny bez przykrycia, resorowany, o płaskim dnie z małym podjazdem nad przednim podwoziem;

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>