kosmos
Encyklopedia PWN
Hildegarda z Bingen, Sybilla znad Renu, święta, ur. 1098, Bermersheim (Hesja), zm. 17 IX 1179, Ruppertsberg k. Bingen,
średniowieczna mistyczka, wizjonerka, lekarka, benedyktynka, zwana Nadreńską Sybillą; Doktor Kościoła (2012).
zespół norm prawnych, gł. międzynar., określających status prawny kosmosu, tj. przestrzeni kosm. i ciał niebieskich, oraz regulujących działalność państw i in. podmiotów w kosmosie.
zjawisko różnorodnie definiowane i opisywane z wielu perspektyw, najczęściej jako relacja człowieka do sacrum.
biol. zjawisko biologiczne złożone i wielowymiarowe, którego nie można opisać za pomocą jednej prostej definicji. Znane dotychczas wyłącznie z Ziemi i w tym kontekście definiowane w odniesieniu do 2 podstawowych znaczeń: 1) na określenie stanu materii (nazywanej organizmem) trwającego od pojawienia się organizmu do zakończenia jego bytu osobniczego, w większości kończącego się śmiercią (biol.); 2) na określenie dynamicznego procesu, który pojawił się na Ziemi ok. 3,8 mld lat temu, obejmującego pochodzące od jednej formy wyjściowej wszystkie istniejące w przeszłości i żyjące obecnie organizmy wraz z wszelkimi wzajemnymi relacjami i zależnościami oraz ich wpływem na środowisko.
systemy religijne zbieracko-łowieckich społeczności Australii, oparte na doświadczaniu czasu mitycznego w postaci Czasu Snu (Alczera) jako podstawie interpretacji kosmosu oraz na relacjach z otoczeniem przyrodniczym (krajobrazem i zwierzętami).
chaos
religiozn. w mitach kosmogonicznych pierwotna rzeczywistość, przeciwstawiana kosmosowi jako zorganizowanemu w akcie kreacji świata, stanowiąca zarazem jego źródło.
[gr., ‘rozziew’, ‘pustka’, ‘bezkształt’],
