kosmos
Encyklopedia PWN
animizm
religiozn. według niektórych badaczy pierwotna forma religii, której istota miała się sprowadzać do powszechnej wiary w istnienie niematerialnych i zdolnych do samodzielnej egzystencji dusz, ożywiających wszystkie elementy kosmosu i przyrody, w tym człowieka.
[łac. animus ‘duch’, anima ‘dusza’],
aśwamedha
w staroż. Indiach ofiara z konia, jeden z ważniejszych wedyjskich rytów, najprawdopodobniej pochodzenia indoeur., odprawiany przez króla chcącego potwierdzić swą uniwersalną władzę;
[sanskr. aśramedha],
ateizm
filoz. poglądy teoretyczne lub postawy praktyczne, negujące istnienie Boga.
[gr. a- ‘nie’, theós ‘Bóg’],
w religiach symbol. wyobrażenie kosmosu w kształcie pionowej osi, wokół której są zorganizowane i na której wspierają się jego poszczególne elementy (światy, krainy zaświatowe);
Z uwagi na wielorakie zróżnicowanie ludności imperium azteckiego, o jej wspólnej religii można mówić jedynie w dużym uproszczeniu. Jednak wpływ dziedzictwa mezoamer., jak również pokrewieństwo kulturowe między grupami etnicznymi należącymi do rodziny ludów Nahua, unifikowały rozmaitość mitów, wierzeń, rytuałów, instytucji rel. i form kultu. Wynikające stąd podobieństwa pozwalają traktować umownie religię aztecką jako pewną całość, będącą hist. mutacją wcześniejszych wierzeń i kultów.
