kosmologii
Encyklopedia PWN
mit
jedno z centralnych pojęć współczesnej teorii kultury, wykorzystywane przez etnologię, socjologię, psychologię, religioznawstwo, teologię, filozofię i teorię literatury.
[gr. mýthos ‘słowo’, ‘legenda’],
kierunek w filozofii chińskiej powstały podczas panowania dynastii Song (960–1279) jako odnowienie konfucjanizmu o orientacji tradycyjnej, podbudowany dualistyczną kosmologią i antropologią filozoficzną;
w hinduizmie święta sylaba (akszara), połączenie 3 głosek (aum) reprezentujących triadę bóstw: Brahmę Wisznu i Śiwę, związana ze staroindyjskimi koncepcjami stwórczej mocy słowa oraz kosmologiami, w których słowo poprzedza bogów i Wszechświat;
renesans, odrodzenie,
określenie stadium rozwoju kultury europejskiej, trwającego we Włoszech od końca XIII w. do początku XVI w., w krajach zachodniej, północnej i środkowej Europy — od XV w. do końca XVI w.
średniow. szkoła katedralna w Chartres, ośrodek intelektualny Europy XII w.,
filozof, teolog, przyrodnik, platonik;
