neokonfucjanizm
 
Encyklopedia PWN
neokonfucjanizm,
kierunek w filozofii chińskiej powstały podczas panowania dynastii Song (960–1279) jako odnowienie konfucjanizmu o orientacji tradycyjnej, podbudowany dualistyczną kosmologią i antropologią filozoficzną;
na powstanie neokonfucjanizmu, który rozwinął się w opozycji do buddyjskich szkół filozoficznych, zwłaszcza szkoły chan (japońskie zen), znaczny wpływ wywarły też koncepcje taoizmu; syntezy materialistycznego i idealistycznego nurtu neokonfucjanizmu dokonał Zhu Xi głosząc panpsychizm, tezę o pierwotności rozumu (li) jako „ogólnej zasady”, formy rzeczy, oraz wtórności materii (qi) pojętej jako tworzywo rzeczy; Zhu Xi jest uważany za twórcę neokonfucjanizmu, który w jego ujęciu jako doktryna filozoficzno-etyczna został uznany za oficjalną ideologię cesarstwa chińskiego i przetrwał do jego upadku.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia