koronacyjny

Encyklopedia PWN

[sẹ:keszfẹhe:rwa:r],

m. w środkowych Węgrzech, w Kraju Zadunajskim, na południowy zachód od Budapesztu; ośrodek adm. komitatu Fejér.

[fr.],

ogon, rucho,

wydłużona, ciągnąca się z tyłu po ziemi część ubioru, najczęściej kobiecego lub ceremonialnego;

muzeum hist. i rezydencjalne znajdujące się w dawnej siedzibie królów pol. na Wawelu w Krakowie.

Zygmunt I Stary, z dynastii Jagiellonów, ur. 1 I 1467, Kozienice, zm. 1 IV 1548, Kraków,

król polski i wielki książę litewski.

diadem koronacyjny królów longobardzkich, datowany dawniej na VI w., wg nowszych badań — na połowę IX w.;

Materiały dodatkowe