kondensacją
Encyklopedia PWN
destylacja
proces fizykochemiczny polegający na przeprowadzeniu (przez ogrzanie) substancji ciekłych w stan pary, skropleniu (kondensacji) par przez oziębienie i następnie zebraniu skroplonych par — skroplin (czyli destylatu) w specjalnym naczyniu. Jest to metoda rozdziału mieszanin, której podstawą jest różnica w składzie pary i cieczy opisana równowagą termodynamiczną układu.
[łac. destillatio ‘ściekanie kroplami’],
karnawał, staropolska kalka mięsopust
najdłuższy w cyklu rocznym czas świąteczny.
[fr. carnaval < wł. carnevale < późnołac. carnelevamen (carnis levamen)],
biol. podział redukcyjny jądra komórkowego, prowadzący do wytworzenia haploidalnych komórek płciowych, czyli gamet, u zwierząt tkankowych (oogeneza, spermatogeneza), zarodników u mszaków i paprotników oraz ich odpowiedników u roślin nasiennych (sporogeneza); u organizmów niższych (np. glonów, pierwotniaków) mejoza nie musi być związana z produkcją gamet bądź zarodników i zachodzi w różnych fazach cyklu życiowego (koniugacja, przemiana pokoleń).
angielski mechanik, wynalazca tłokowej maszyny parowej.
wydzielona objętość (cząstka) płynu (w atmosferze ziemskiej — cząstka powietrza) wznosząca się w płynie;
troposfera
warstwa atmosfery ziemskiej najbliższa powierzchni Ziemi, rozciągająca się do wys. 7–10 km nad obszarami podbiegunowymi, 10–12 km nad umiarkowanymi szer. geogr. i 16–18 km nad równikiem;
[gr.],
