kondensacją
Encyklopedia PWN
skraplanie się par substancji w porach (kapilarach) adsorbentu.
model teoret. zjawiska zachodzącego w idealnym, nie oddziałującym kwantowym gazie cząstek Bosego (bozonów) w temperaturach bliskich zera bezwzględnego.
fiz. przemiana fazowa pierwszego rodzaju (przemiana fazowa) polegająca na przechodzeniu substancji ze stanu gazowego w ciekły (zwana często kondensacją);
widzialne skupisko mikroskopijnych cząstek stałych bądź ciekłych (kropel wody lub kryształów lodu, zwanych też cząstkami chmurowymi) w atmosferze ziemskiej, unoszonych prądami powietrza lub powoli opadających.
adsorpcja
zagęszczanie substancji (gazów, par, rozpuszczonych ciał stałych, jonów, a także cieczy) na granicy dwóch sąsiadujących faz.
[łac. ad- ‘przy’, sorbere ‘pochłaniać’],
reakcja kondensacji estrów z estrami, ketonami lub aldehydami, prowadząca do wytworzenia wiązań węgiel–węgiel;
