klasyczny
Encyklopedia PWN
Arystoteles, Aristotélēs, ur. 384 p.n.e., Stagira (Tracja), zm. 322 p.n.e., Chalkis na wyspie Eubei,
filozof grecki, najwszechstronniejszy myśliciel i uczony starożytności.
Boisguillebert
ekonomista francuski; prekursor fizjokratyzmu i ekonomii klasycznej we Francji;
[buagijbẹ:r]
Pierre le Pesant, Sieur de, ur. 17 II 1646, Rouen, zm. 10 X 1714, tamże,
Cairnes
irlandzki ekonomista;
[keərnz]
John Elliot, ur. 26 XII 1823, zamek Bellingham (hrab. Louth, Irlandia), zm. 8 VII 1875, Londyn,
ekon. czynniki niezbędne do wyprodukowania dóbr zaspokajających ludzkie potrzeby.
francuski malarz, grafik i teoretyk sztuki.
etyka
termin użyty w IV w. p.n.e. przez Arystotelesa w tytule dzieła Etyka nikomachejska na oznaczenie opisowo-krytycznego studium tego, co dotyczy etosu jako ludzkiego charakteru, obyczaju, tj. utrwalonego sposobu zachowania się w środowisku życia, zamieszkania;
[gr. tá ēthiká ‘traktat o obyczajach’ < ḗthos ‘obyczaj’, ‘charakter’],
