kał

Encyklopedia PWN

zool. obszar otaczający miejsce, w którym zwierzę mieszka przez dłuższy czas samo lub w parze, w okresie wylęgu i wychowu młodych i w którym spędza większość czasu w danym sezonie;

Mikołaj, Mikołaj z Myry, Mikołaj z Bari, święty, ur. w III w., Patara, zm. w IV w. (Myra, ob. Kale, Turcja),

biskup Myry w Licji (południowo-zachodnia Azja Mniejsza); w Kościele wschodnim zw. cudotwórcą;

Młosino Wielkie,

jezioro na Równinie Charzykowskiej, w dorzeczu Brdy, w woj. pomor., na wys. 140 m;

Nord–Pas-de-Calais

[nor pa dö kalẹ] Wymowa

dawny region administracyjny w północno-wschodniej Francji, nad Cieśn. Kaletańską i cieśn. La Manche, przy granicy z Belgią;

Noworosyjsk, Noworossịjsk,

m. w Rosji, w Kraju Krasnodarskim, nad Zat. Cemesską (M. Czarne), od północnego wschodu otoczony G. Markockimi (odgałęzienie Wielkiego Kaukazu, wysokość do 700 m).

obornik, gnój, mierzwa, nawóz stajenny,

gospodarski nawóz org., składający się z przefermentowanego kału i moczu zwierząt hodowlanych oraz ściółki, przechowywany w wyodrębnionym miejscu (tzw. gnojowni);

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>