katodą
Encyklopedia PWN
katoda
w elektrochemii — w ogniwie galwanicznym i elektrolizerze ta elektroda, na której zachodzi reakcja redukcji.
[gr. káthodos ‘schodzenie’],
katoda
elektron. w przyrządzie elektronicznym (np. diodzie półprzewodnikowej, tyrystorze, lampie elektronowej), a także w aparacie elektrycznym (np. elektrolizerze) oraz w lampie łukowej — elektroda doprowadzająca ujemne nośniki ładunku do obszaru międzyelektrodowego (lub odprowadzająca dodatnie);
[gr. káthodos ‘schodzenie’],
przyrząd elektronowy w postaci próżnioszczelnego naczynia (bańki), z umieszczonymi w nim elektrodami, pomiędzy którymi może zachodzić wyładowanie elektryczne, przejawiające się przepływem strumienia swobodnych ładunków, zazwyczaj elektronów, niekiedy również jonów;
lampa elektronowa próżniowa przeznaczona do generacji i (lub) wzmacniania mikrofal (generator drgań elektrycznych);
emisja atomów z powierzchni materiału wywołana wyładowaniem jarzeniowym (wyładowanie elektryczne), zachodzącym w gazie pod działaniem pola elektr. wytworzonego przez elektrody, z których jedna (katoda) jest wykonana z rozpylanego materiału;
