karna
Encyklopedia PWN
wojskowa służba zastępcza 1949–59,
służba wojsk. dla poborowych pochodzących z grup społ. uznawanych przez władze komunist. za wrogie politycznie;
m. wojewódzkie (woj. dolnośląskie), pow. grodzki, na równinach Wrocławskiej i Oleśnickiej, nad Odrą i jej dopływami: Oławą, Ślęzą, Bystrzycą i Widawą; siedziba pow. wrocławskiego.
ojciec Jerzego i Andrzeja (1927–57), prawnik; specjalista w dziedzinie prawa karnego, kryminologii oraz teorii prawa;
naruszenia nakazów i zakazów finansowych, → prawo karne skarbowe.
orzeczenie sądu, co do istoty sprawy kończące postępowanie w sprawie, wydane (z reguły) po przeprowadzeniu rozprawy;