kapucyn

Encyklopedia PWN

[gr. stígma ‘znamię’, ‘piętno’],

rany na rękach i nogach, również na głowie i lewym boku, spotykane u osób rozpamiętujących mękę Jezusa Chrystusa i będących w stanie ekstazy rel.;

Szymański Piotr Paweł, imię zakonne Beniamin, ur. 18 VI 1793, zm. 15 I 1868,

ksiądz, kapucyn; 1836–39 i 1852–56 prowincjał zakonu w Królestwie Pol.; spowiednik więźniów w warsz. Cytadeli;

Warszawa,

stolica Polski i województwa mazowieckiego, pow. grodzki, na Nizinie Środkowomazowieckiej, obejmującej w granicach miasta część Kotliny Warszawskiej, Doliny Środkowej Wisły, Równiny Warszawskiej oraz krańce równin Wołomińskiej i Łowicko-Błońskiej, nad Wisłą (w obrębie miasta 28 km biegu rzeki); ośrodek aglomeracji warszawskiej.

Zabłocki Franciszek, ur. 2 I 1752, zm. 10 IX 1821, Końskowola k. Puław,

komediopisarz i poeta.

Zakroczym,

miasto w województwie mazowieckim, w powiecie nowodworskim, na południowej krawędzi Wysoczyzny Płońskiej, na pr. brzegu Wisły.

Zug

[cu:k],

m. w środkowej Szwajcarii, stolica kantonu Zug, na północno-wschodnim brzegu jez. Zug, na północny wschód od Lucerny.

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>