stygmaty
rany na rękach i nogach, również na głowie i lewym boku, spotykane u osób rozpamiętujących mękę Jezusa Chrystusa i będących w stanie ekstazy rel.;
[gr. stígma ‘znamię’, ‘piętno’],
stygmaty
Encyklopedia PWN
w Kościele katol. od średniowiecza stygmaty są uważane za odbicie ran Chrystusowych; stygmaty nie ropieją, nie podlegają zapaleniom, nie ulegają zakażeniu, zabliźniają się nagle; wśród znanych w dziejach Kościoła ok. 300 stygmatyków było ok. 260 kobiet i ok. 40 mężczyzn; z tej liczby 62 osoby zostały kanonizowane (w tym Franciszek z Asyżu i Katarzyna ze Sieny); stygmaty nie należą do istoty świętości i o niej nie świadczą; najbardziej znanym stygmatykiem w XX w. był kapucyn św. Ojciec Pio.
