kapucyn
Encyklopedia PWN
termin, którym obecnie określa się politykę oświeconego absolutyzmu wobec Kościoła katolickiego w monarchii habsburskiej za panowania Marii Teresy i cesarza Józefa II (wcześniej terminu „józefinizm” używano tylko w odniesieniu do czasów Józefa II); rzadziej stosuje się go w odniesieniu do całokształtu reform Józefa II;
m. w środkowych Czechach, w kraju środkowoczeskim, nad Łabą, na południowy wschód od Pragi.
kontrreformacja
prąd w Kościele katolickim kształtujący XVI–XVII w. reformę życia kościelnego, będący reakcją na reformację.
[łac. contra ‘przeciw’, reformatio ‘przekształcenie’],
kapucyn,
największa chrześcijańska wspólnota wyznaniowa, głosząca zasady wiary i życia religijnego określane jako katolicyzm, utożsamiająca się w swojej wierze i nazwie z Kościołem powszechnym (gr. katholikos ‘powszechny’) oraz uznająca w sferze doktryny i organizacji kościelnej autorytet papieża, biskupa Rzymu.
miasto w województwie podkarpackim, powiat grodzki, w Kotlinie Jasielsko-Krośnieńskiej, przy ujściu Lubatówki do Wisłoka; siedziba powiatu krośnieńskiego.
