kapitału
Encyklopedia PWN
ekon. obszary, na których prowadzenie działalności gospodarczej jest regulowane przez szczególne, odmienne niż na pozostałym terytorium kraju, zasady opodatkowania, opłat celnych, prawa dewizowego, prawa pracy, praw socjalnych, praw związkowych, prawa budowlanego, przepisów regulujących kwestie własności ziemi, ułatwionego transferu zysków i kapitałów.
spółki (z ograniczoną odpowiedzialnością, akcyjne), których byt jest oparty na określonym akcie założycielskim (umowa, statut), kapitale zakładowym (akcyjnym) podzielonym na udziały (akcje), wyposażone w osobowość prawną, działające pod własną firmą przez swe organy, o zmiennym składzie wspólników.
sprawa wschodnia, kwestia wschodnia,
umowna nazwa sprzeczności międzynar. związanych z zarysowującym się od końca XVIII do pocz. XX w. rozpadem Turcji (imperium wielonar.) i walką Austrii (później Austro-Węgier), Wielkiej Brytanii, Prus (od 1871 Niemiec), Rosji i Francji o podział jej ziem, przede wszystkim posiadłości europejskich.
ekon. dokumenty w postaci zestawień liczbowych i uzupełniających informacji opisowych, sporządzane systematycznie w ramach sprawozdawczości finansowej przez jednostki prowadzące rachunkowość na dzień zamknięcia ksiąg rachunkowych, obejmujące okres sprawozdawczy, najczęściej roczny;
ekon. pozycja, sytuacja finansowa podmiotu gospodarczego, której wyznacznikami są zasoby majątkowe, nowoczesność procesu technologicznego i produktów, jakość personelu, wyposażenie w kapitał, sprawność zarządzania, osiągane wyniki, dostęp do efektywnych źródeł finansowania, siła rynkowa, charakter branży, lojalność kontrahentów, reputacja, wiarygodność, dostęp do informacji o rynkach, klientach i konkurentach itp. czynniki decydujące o możliwości kontynuacji działalności i rozwoju w konkurencyjnym otoczeniu;
