jonowej
Encyklopedia PWN
elektrochemia
dział chemii fiz., nauka zajmująca się współzależnością zjawisk elektr. i reakcji chemicznych.
[gr.],
elektroda
chem. układ złożony z przewodnika elektronowego (metal, półprzewodnik) stykającego się z przewodnikiem jonowym (najczęściej ciekły elektrolit), w którym może przebiegać reakcja elektrodowa utleniania-redukcji.
[gr. ḗlektron ‘bursztyn’, hodós ‘droga’],
elektrolit
chem. przewodnik elektryczny jonowy (zwany też przewodnikiem drugiego rodzaju), w którym poruszające się jony przenoszą ładunki elektryczne i przewodzenie prądu zawsze jest związane z transportem masy.
[gr. ḗlektron ‘bursztyn’, lytós ‘rozpuszczalny’],
elektronika
dziedzina nauki i techniki, zajmująca się wykorzystaniem zjawisk związanych z ruchem elektronów swobodnych w próżni, gazach i ciałach stałych (głównie półprzewodnikach);
[gr.],
dielektryki wykazujące właściwości ferroelektr.; ferroelektryczność.
dział fizyki zajmujący się zimną lub gorącą plazmą powstałą przez jonizację gazów oraz zimną plazmą elektronowo-fotonową występującą w półprzewodnikach;
