ferroelektryki

ferroelektryki,

dielektryki wykazujące właściwości ferroelektr.; ferroelektryczność.

Ferroelektrykami są tylko takie kryształy jonowe, w których każda komórka elementarna kryształu ma wypadkowy moment elektr., a momenty sąsiednich komórek są ustawione równolegle; domeny są na ogół bezładnie zorientowane i w przypadku nieobecności pola elektr. ich wypadkowy moment może być równy zeru (ciało jako całość pozostaje niespolaryzowane); umieszczenie ciała w zewn. polu elektr. powoduje uporządkowanie domen i polaryzację całego ciała. Ferroelektryki charakteryzuje duża przenikalność elektryczna (zależna od temperatury, ciśnienia, natężenia pola elektr. i in. czynników zewn.) i występowanie wyraźnej pętli histerezy dielektr., wykazują one także silną piezoelektryczność, a także wiele anomalii we właściwościach sprężystych i optycznych. Do najważniejszych ferroelektryków należą: sól Seignette’a, tytanian baru, strontu, ołowiu, wodorofosforan wapnia; stosowane m.in. do produkcji kondensatorów ceramicznych oraz elektromech. przetworników piezoelektrycznych.