fizyka plazmy
 
Encyklopedia PWN
fizyka plazmy,
dział fizyki zajmujący się zimną lub gorącą plazmą powstałą przez jonizację gazów oraz zimną plazmą elektronowo-fotonową występującą w półprzewodnikach;
gł. zadaniem fizyki plazmy jest wytwarzanie, badanie i opis właściwości plazmy oraz stworzenie warunków do kontrolowanego wyzwalania energii termojądr.; podstawowymi problemami fizyki plazmy są: niestabilności makroskopowe (magnetohydrodynamiczne) i mikroskopowe (kinetyczne), procesy transportu, metody elektronowego nagrzewania plazmy oraz utrzymywania (ograniczania) gorącej plazmy, a także rozchodzenie się fal elektromagnetycznych w plazmie; do badań plazmy stosuje się różne metody fizyki jądr., spektroskopii opt. i rentgenowskiej, techniki mikrofalowej itp. W ostatnich latach rozwinęły się gł. badania gorącej plazmy w pułapkach magnet., w których plazma jest utrzymywana w toroidalnej komorze z silnym zewn. polem magnet., wytwarzanym przez cewki rozmieszczone na obwodzie tej komory, jak również badania plazmy w układach wykorzystujących intensywne wiązki laserowe lub jonowe. Fizyka plazmy jest silnie związana z fizyką jądr., magnetohydrodynamiką, optyką i optoelektroniką oraz techniką wysokich napięć i technologią wysokiej próżni. Podstawy fizyki plazmy zostały sformułowane w latach 20. XX w. podczas badań wyładowań elektr. w gazach pod obniżonym ciśnieniem; natomiast szybki rozwój fizyki plazmy datuje się od lat 60., w związku z badaniami termojądrowymi.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia