izobuten

Encyklopedia PWN

izobuten, 2-metylopropen, (CH₃)₂C=CH₂,

najważniejszy izomer butenu.

buten, C₄H₈,

związek organiczny, węglowodór nienasycony (alken), gaz;

izopren, 2-metylobuta-1,3-dien, CH₂=C(CH₃)–CH=CH₂,

związek organiczny, węglowodór z grupy dienów;

[fr. < indiań. cahuchu ‘łzy drzewa’],

naturalne lub syntetyczne tworzywo odznaczające się dużą elastycznością (elastomery).

kauczuk syntetyczny będący kopolimerem izobutenu z niewielką ilością izoprenu;

metakrylowy kwas, kwas 2-metyloakrylowy, kwas 2-metylopropenowy, H₂C=C(CH₃)COOH,

związek organiczny, nienasycony kwas karboksylowy;

Słownik języka polskiego