indywiduum
Encyklopedia PWN
indywiduum chemiczne (cząsteczka, jon), które według jednej z teorii kwasów i zasad może — zależnie od środowiska reakcji — przyłączać lub odłączać proton(y).
indywiduum chem. mogące, w zależności od środowiska reakcji, zachowywać się jak kwas lub jak zasada.
amfoteryczność
właściwość niektórych związków chemicznych i jonów polegająca na wykazywaniu przez nie zarówno kwasowego, jak i zasadowego charakteru.
[gr. amphóteros ‘dwustronny’],
apoha
w indyjskiej filozofii języka koncepcja stworzona przez Dignagę (V–VI w.) i rozwinięta przez Dharmakirtiego (VII w.), zgodnie z którą słowa — z natury wyrażające pojęcia ogólne, a używane w odniesieniu do rzeczy jednostkowych — desygnują konkretne rzeczy jednostkowe przez negację wszystkich indywiduów nie objętych polem semantycznym tychże słów;
[sanskr. apoha ‘wykluczenie’, ‘wyłączenie’],
asocjacja
chem. odwracalne łączenie się indywiduów chemicznych (cząsteczek, jonów, atomów) w większe układy (tzw. asocjaty) złożone z dwu lub większej liczby cząstek;
[łac. associatio ‘połączenie’, ‘związek’],
pogląd na społeczeństwo i życie społ., wg którego społeczeństwo stanowi luźny zbiór nie powiązanych ze sobą jednostek i jest czymś wtórnym w stosunku do wchodzących w jego skład indywiduów.
