apoha
w indyjskiej filozofii języka koncepcja stworzona przez Dignagę (V–VI w.) i rozwinięta przez Dharmakirtiego (VII w.), zgodnie z którą słowa — z natury wyrażające pojęcia ogólne, a używane w odniesieniu do rzeczy jednostkowych — desygnują konkretne rzeczy jednostkowe przez negację wszystkich indywiduów nie objętych polem semantycznym tychże słów;
[sanskr. apoha ‘wykluczenie’, ‘wyłączenie’],