apoha
 
Encyklopedia PWN
apoha
[sanskr. apoha ‘wykluczenie’, ‘wyłączenie’],
w indyjskiej filozofii języka koncepcja stworzona przez Dignagę (V–VI w.) i rozwinięta przez Dharmakirtiego (VII w.), zgodnie z którą słowa — z natury wyrażające pojęcia ogólne, a używane w odniesieniu do rzeczy jednostkowych — desygnują konkretne rzeczy jednostkowe przez negację wszystkich indywiduów nie objętych polem semantycznym tychże słów;
u podłoża tej teorii leżało skrajnie nominalistyczne przekonanie, że można założyć co najwyżej istnienie rzeczy jednostkowych, powszechniki zaś i pojęcia ogólne, konotowane przez słowa, nie istnieją.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia