indukcyjne
Encyklopedia PWN
diatermia
początkowo metoda leczn. polegająca na nagrzewaniu ciała za pomocą fal elektromagnetycznych o częst. radiowych, obecnie termin określający także generatory tych fal (stosowane w medycynie od 1928).
[gr. diá ‘przez’, thérmē ‘gorąco’],
elektrotechnik i wynalazca, pochodzenia polskiego;
inżynier elektryk; specjalista w dziedzinie budowy maszyn elektr. i metrologii elektrycznej;
urządzenie do otrzymywania ładunków elektr. i napięcia elektr. przez rozdzielanie ładunków różnych znaków i gromadzenie ładunków tych samych znaków.
urządzenie energoelektroniczne służące do przetwarzania energii elektrycznej prądu stałego w energię elektryczną prądu przemiennego jedno- lub wielofazowego o dowolnej częstotliwości, dostarczaną do odbiornika (obciążenia).
Ferraris Galileo, ur. 31 X 1847, Livorno Vercellese (Królestwo Sardynii, ob. Włochy), zm. 7 II 1897, Turyn,
wł. fizyk i elektrotechnik;