impedancją
Encyklopedia PWN
fiz. falowód dźwiękowy, będący odcinkiem rury o wzrastającym przekroju poprzecznym, który dopasowuje (transformuje) impedancję akustyczną źródła dźwięku, znajdującego się u wlotu t., do impedancji ośrodka na wyjściu t.;
elektron. wzmacniacz tranzystorowy, w którym kolektor tranzystora bipolarnego stanowi wspólny punkt obwodów wejściowego i wyjściowego wzmacniacza;
akustyka
dział fizyki i techniki tradycyjnie obejmujący naukę o dźwięku rozumianym jako zjawisko słyszalne, związane z rozchodzeniem się fal sprężystych w ośrodku gazowym, a w miarę rozwoju także w ośrodkach ciekłym i stałym.
[gr. akoustikós ‘dotyczący słuchu’],
audiometria
zespół metod diagnostycznych oceniających sprawność narządu słuchu.
[łac. audio ‘słyszę’, gr. metréō ‘mierzę’],
metoda audiometrii obiektywnej;
