impedancją
Encyklopedia PWN
demodulator
telekom. układ elektroniczny realizujący proces demodulacji, stanowiący część składową urządzenia odbiorczego (radiofonicznego, telewizyjnego, telefonicznego, telegraficznego i in.);
[łac.],
przyrząd elektronowy o 2 elektrodach, lampowy (lampa mikrofalowa) lub półprzewodnikowy, przeznaczony do pracy w zakresie częst. odpowiadających mikrofalom.
dioda półprzewodnikowa o strukturze warstwowej, w której kolejne warstwy stanowią półprzewodniki: typu p, samoistny (i) oraz typu n;
materiały utrudniające przenikanie energii akustycznej, używane do zwiększenia izolacyjności akustycznej przegród (ścian, sufitów, drzwi, okien itp.) przed dźwiękami niepożądanymi (hałas);
elektropletyzmografia
nieinwazyjna metoda badania zmian objętości tkanek, narządów i układów narządów pod wpływem ich czynności — na podstawie pomiaru impedancji elektr.;
[gr. ḗlektron ‘bursztyn’, plēthysmóo ‘powiększenie’, gráphō ‘piszę’],
kardiografia
graficzna metoda badania czynności serca;
[gr. kardía ‘serce’, gráphō ‘piszę’],