ideał
Encyklopedia PWN
pisarz norweski; czołowy przedstawiciel neoromantyzmu w liryce (Digte ‘wiersze’1887);
ruch rel.-społ. zainicjowany ok. 1170 w Lyonie przez P. Valdèsa (Piotra Valdo), który głosił naukę o dobrowolnym ubóstwie jako ideale życia chrześc.;
matematyk;
postawa i metoda działania człowieka, który w celu realizacji szczytnych ideałów nie waha się postępować nieetycznie, sięgać do podstępu i zdrady, ukrywać swe rzeczywiste intencje pod maską szlachetności i lojalności, aby tym skuteczniej zniszczyć darzącego go zaufaniem wroga;
pisarz szwajcarski, tworzący w języku niemieckim.
brat Seweryny Broniszówny, poeta i prozaik.
