Vogt Nils Collett

Vogt

[fokt]

Nils Collett , ur. 24 IX 1864, Christiania (ob. Oslo), zm. 23 XII 1937, tamże,

pisarz norweski; czołowy przedstawiciel neoromantyzmu w liryce (Digte ‘wiersze’1887);

jeden z czołowych przedstawicieli neoromantyzmu w liryce norweskiej (Digte ‘wiersze’ 1887); gł. motywem wczesnych utworów Vogta jest wchodzenie młodych w dojrzałe życie oraz ich bunt przeciw pokoleniu rodziców (powieść Famielien Sorg ‘zmartwienie rodziny’ 1889, dramat De skadeskudte ‘postrzeleni’ 1916); w późniejszej twórczości — rozważania nad ludzkim losem oraz przemijaniem ideałów i marzeń młodości (zbiory poet. Det dyre brød ‘drogi chleb’ 1900, Septemberbrand ‘pożar we wrześniu’ 1907, Vind og bølge ‘wiatr i fala’ 1927; dramaty Moren ‘matka’ 1913, Forbi er forbi ‘co minęło, to minęło’ 1929); także ciekawe utwory autobiogr. (m.in. Oplevelser ‘przeżycia’ 1934).