honor
Encyklopedia PWN
zestaw cech określających honor staroarabskiego rycerza beduińskiego, odpowiednik łac. virtus;
musztra
rodzaj szkolenia ogólnowojskowego przygotowującego żołnierzy i pododdziały do wystąpień służbowych (wyuczenie zasadniczej postawy wojskowej, oddawania honorów) oraz do prowadzenia walki (posługiwanie się bronią i sprzętem);
[niem.],
order
najwyższe wśród odznaczeń wyróżnienia honorowe; w większości państw najwyższa forma uznania dla obywateli kraju lub obywateli państw zaprzyjaźnionych za wybitne osiągnięcia w służbie państw. (cywilnej i wojsk.), pracy zawodowej i społ., za czyny męstwa i niezwykłego poświęcenia;
[łac.],
pasztuński kodeks honorowy, etos;
Piasecki Sergiusz, ur. 1 VI 1899, Lachowicze (obecnie w Białorusi), zm. 12 IX 1964, Penley (W. Brytania),
powieściopisarz;
Pieśń o Hildebrandzie, Hildebrandslied,
jeden z najstarszych zabytków poezji niemieckiej;
