hipoteka

Encyklopedia PWN

[gr., ‘zastaw’],

zabezpieczenie zapłaty długu polegające na ustanowieniu na rzecz wierzyciela ograniczonego prawa rzeczowego na nieruchomości.

instytucje kredytu hipotecznego miejskiego.

instytucje kredytu hipotecznego ziemskiego;

umowa zawarta 10 V 1808 w Bajonnie (południowa Francja) między rządem Księstwa Warsz. a przedstawicielami Napoleona I;

[wł. banca ‘stół’, ‘ława’],

ekon. przedsiębiorstwa zajmujące się pośrednictwem finansowym polegającym na gromadzeniu depozytów i udzielaniu kredytów.

Słownik języka polskiego