harmoniczne
Encyklopedia PWN
styl
muz. sposób wypowiedzi muzycznej, uwarunkowany tendencjami estetycznymi epoki, tradycją muzyczną i indywidualnymi predyspozycjami twórcy;
[łac.],
mat. szereg postaci 
, gdzie współczynniki an, bn są liczbami rzeczywistymi;
, gdzie współczynniki an, bn są liczbami rzeczywistymi;
mat. liczba charakteryzująca w pewien określony sposób n liczb: a1, a2, ... , an, zawarta między najmniejszą i największą z tych liczb;
temat
muz. cząstka utworu muz., prezentowana zwykle na początku kompozycji lub jej części, o wyrazistym rysunku melodycznym, stanowiąca często w dalszym toku utworu podstawę tzw. pracy tematycznej lub motywicznej (czyli przekształcania t., opracowywania go, uwypuklania jego charakterystycznych motywów itp.);
[gr.],
tonacja
muz. podstawa melodyczno-harmoniczna utworu w systemie dur-moll, wyznaczona przez związki funkcyjne między dźwiękami i akordami danej gamy durowej lub molowej;
[łac. < gr.],
