harmoniczna
Encyklopedia PWN
rodzaj generatora drgań elektrycznych (nietłumionych) wielkiej częst. i małej mocy; częst. można zmieniać w pewnym zakresie (zakresie przestrajania);
matematyk;
impresjonizm
muz. kierunek w muzyce na przełomie XIX i XX w., reprezentowany głównie przez twórczość C. Debussy’ego, częściowo także przez twórczość M. Ravela, w Wielkiej Brytanii — C. Scotta, we Włoszech — G. Pucciniego (opera Turandot) i O. Respighiego, w Polsce — K. Szymanowskiego.
[fr. impressionisme < łac. impressio ‘odbicie’, ‘wrażenie’],
interwał
muz. różnica wysokości 2 dźwięków współbrzmiących (i. harmoniczny) lub następujących po sobie (i. melodyczny), w akustyce wyrażana jako stosunek częstotliwości ich drgań (sawart);
[łac.],
izochronizm
niezależność okresu drgań własnych układu drgającego od amplitudy drgań;
[gr.],
jednogłosowość, monofonia,
faktura utworu muzycznego pozbawiona elementu harmonicznego, opierająca się zwłaszcza na elemencie melodycznym (w wykonaniu zespołowym unisono lub w oktawach)
