grunta
Encyklopedia PWN
systemy miar długości, powierzchni, objętości oraz wag kształtujące się w trakcie wielowiekowego procesu, w podstawowych dziedzinach działalności ludzkiej, wymagających oceny wielkości: w pracy ludzkiej i zwierzęcej, w produkcji (np. rolnictwo, górnictwo, rzemiosło), w podróżach, handlu i transporcie oraz innych, codziennych sytuacjach (np. odległość mierzona zasięgiem wzroku, czułością słuchu).
prawo część powierzchni ziemi (grunt) wyodrębniona za pomocą kryteriów fizycznych (działka mająca granice) wraz z trwale związanymi z nią tzw. częściami składowymi (budynki, drzewa), stanowiąca odrębny przedmiot własności;
ogradzanie, ang. enclosure 
,
system reorganizacji praw własności lub użytkowania ziemi, znany w Anglii od XII do XIX w., który odegrał istotną rolę w rozwoju kapitalistycznych stosunków własności i produkcji oraz w przebudowie struktury angielskiej gospodarki wiejskiej;
,
bud. element konstrukcyjny w kształcie słupa wbijany w grunt (lub formowany w gruncie) w celu przeniesienia obciążenia na głębsze warstwy gruntu o większej nośności.
system zagospodarowania gruntów ornych dla danego gospodarstwa, uwzględniający następstwo uprawy roślin (zmianowanie roślin) uwarunkowane czynnikami przyr., agrotechn. i ekon.;
pogłębiarka, czerparka, draga,
statek wodny z napędem lub bez napędu, wyposażony w urządzenia do wydobywania gruntu z dna i z brzegu akwenów w celu zwiększenia ich głębokości i/lub poszerzenia albo w celu pozyskania kopalin;
