grecka
Encyklopedia PWN
Kreta, Krịti, Krḗtē,
największa grecka wyspa, na Morzu Śródziemnym, na południowy wschód od Peloponezu;
skupisko ludzkie, przeciwstawiane wsi, charakteryzujące się zagęszczoną zabudową, zróżnicowaną strukturą społeczną mieszkańców, utrzymujących się w większości z zajęć nierolniczych — handlu, rzemiosła, przemysłu i usług.
teologia
uporządkowana wiedza religijna.
[gr. theós ‘Bóg’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
W religii greckiej dom bóstwa z jego substytutem — posągiem kultowym był poprzedzony ołtarzem pod gołym niebem;
hellenizm, epoka hellenistyczna,
okres w dziejach cywilizacji starożytnej Grecji, trwający od śmierci Aleksandra III Wielkiego (323 p.n.e.) do zagarnięcia przez Rzym Egiptu, ostatniego niezależnego dotąd państwa hellenistycznego (30 r. p.n.e.).
Hipokrates, Hippokrátēs, ur. ok. 460 p.n.e., wyspa Kos, zm. ok. 377 p.n.e., Larysa (ob. Larisa, Tesalia),
lekarz grecki, zwany ojcem medycyny; twórca zasad etyki lekarskiej i nauki o temperamentach.
