graficzne
Encyklopedia PWN
grafika
dziedzina sztuki, której istotą jest powielanie na papierze (rzadziej pergaminie, atłasie, jedwabiu) kompozycji z uprzednio przygotowanej formy — klocka drewnianego, płyty metalowej (miedzianej, żelaznej, cynkowej, ołowianej, stalowej, aluminiowiej), kamienia litograficznego oraz innych materiałów (ceraty, linoleum, szkła, gipsu), od których często wywodzi się nazwa techniki.
[gr. gráphō ‘piszę’, ‘rysuję’],
każde pismo (zbiór znaków graficznych) utrwalone na nośniku pisma stosowanym w poligrafii do składania tekstów, np. na czcionkach, matrycach (linotypowych, monotypowych i in.), fotomatrycach czy też w postaci fontów komputerowych.
Chagall 
, ur. 7 VII 1887, Witebsk (Rosja), zm. 28 III 1985, Saint-Paul-de-Vence (Francja),
francuski malarz, grafik, ilustrator, projektant i twórca witraży, pochodzenia rosyjsko-żydowskiego.
[szagạl]
Marc , ur. 7 VII 1887, Witebsk (Rosja), zm. 28 III 1985, Saint-Paul-de-Vence (Francja),
dział informatyki zajmujący się tworzeniem obrazów obiektów rzeczywistych i wyimaginowanych.
grafik japoński;
