gentium
Encyklopedia PWN
dziedzina teologii dogmatycznej podejmująca refleksję nad życiem, duchowością i świętością Marii, Matki Bożej, jej rolą w misji Jezusa Chrystusa, miejscem w Kościele oraz jej kultem;
papież
tytuł najwyższego zwierzchnika Kościoła katolickiego.
[czes. papež < łac. papa < gr. páppas ‘tatuś’],
Ojciec Święty, zw. Namiestnikiem Chrystusa (łac. Vicarius Christi) i Najwyższym Kapłanem (łac. Summus Pontifex),
prawo międzynarodowe publiczne, łac. ius gentium, prawo narodów,
zespół norm regulujących przede wszystkim stosunki zewn. państw, jak również stosunki międzynar. z udziałem innych niż państwa podmiotów tego prawa (międzynar. organizacje międzyrządowe, Stolica Apostolska, niesuwerenne podmioty terytorialne, narody walczące o niepodległość).
prawo starożytnego Rzymu, które rozwijało się od początków historii miasta do czasów Justyniana I Wielkiego.
przestępstwo prawa narodów, łac. delictum iuris gentium,
czyn ścigany na mocy porozumień międzynarodowych, przez wszystkie państwa, które je zawarły, niezależnie od miejsca popełnienia przestępstwa i obywatelstwa sprawcy, np. handel kobietami i dziećmi.
Pufendorf Samuel, pseud. Severinus de Monzambano, ur. 8 I 1632, Dorfchemnitz, zm. 26 X 1694, Berlin,
niem. historyk i prawnik;
