generator
Encyklopedia PWN
elektrotechn. proces zmiany częst. sygnału o pewną określoną wartość z zachowaniem zawartej w nim informacji, polegający na przeniesieniu zbioru składowych widma sygnału do zakresu innych częst. w taki sposób, że zostają zachowane różnice częst. tych składowych oraz ich względne amplitudy i względne fazy.
Q-metr, miernik dobroci,
metrol. przyrząd elektroniczny do pomiaru dobroci układu cewek indukcyjnych, tj. stosunku reaktancji indukcyjnej cewki ωL do tzw. szeregowej rezystancji strat cewki Rs (dobroć Q = ωL/Rs);
radiotechnika
dział nauki i techniki, zajmujący się metodami wytwarzania drgań elektr. i fal radiowych oraz ich wykorzystaniem w procesach przesyłania i przetwarzania informacji (radiokomunikacja, telewizja, radiolokacja, radiofonia), w procesach sterowania (telemechanika), a także w grzejnictwie elektrycznym, mikrofalowej technice oraz w medycynie (m.in. do celów diagnostycznych i leczn.).
[łac.-gr.],
Royce
brytyjski inżynier elektrotechnik, przemysłowiec i konstruktor;
[roıs]
Sir Frederick Henry, ur. 27 III 1863, Alwalton (hrab. Cambridgeshire), zm. 22 IV 1933, West Wittering (hrab. Sussex),
elektrotechn. termin oznaczający: 1) samoczynne (bez doprowadzenia sygnału zewn.) powstawanie drgań w układzie elektr., wywołane niestabilnością układu; np. powstawanie drgań samowzbudnych w generatorze drgań elektrycznych; 2) zjawisko samoistnego powstawania pola magnet. w obwodzie wzbudzenia maszyny elektr. bez zasilania zewnętrznego.
