gaja
Encyklopedia PWN
m. w Indiach, → Bodh Gaja.
politeistyczna religia ludu indoeurop., wywodzącego się z północnych obszarów alpejskich i rozsiedlonego w ostatnich wiekach p.n.e. na terenach Galii, południowych Niemiec, Austrii, Brytanii, Irlandii, w dolinie Dunaju, w Hiszpanii, północnej Italii i w środkowej Turcji.
Chaos
mit. gr. uosobienie stanu istniejącego przed powstaniem świata;
[gr., ‘rozziew’, ‘pustka’, ‘bezkształt’],
Chorasan-e Rezawi, Khorāsān-e-Rezavi,
ostan (prowincja) w północno-wschodnim Iranie, na Wyż. Irańskiej, przy granicy z Turkmenistanem (od pn. wschodu) i z Afganistanem (od wschodu);
