Celtów religia

Celtów religia,

politeistyczna religia ludu indoeurop., wywodzącego się z północnych obszarów alpejskich i rozsiedlonego w ostatnich wiekach p.n.e. na terenach Galii, południowych Niemiec, Austrii, Brytanii, Irlandii, w dolinie Dunaju, w Hiszpanii, północnej Italii i w środkowej Turcji.

Czczone były siły przyrody, płodności i wegetacji roślin. Główne bóstwa Celtów irl.: Dagda, Brigit, Lug, Manannan, bóstwa należące do generacji Tuatha De Danann; Celtów galijskich: Belenos, Taranis, Epona, Cernunnos. U wszystkich Celtów występował archaiczny kult Matron. Po podboju rzym. nastąpiło utożsamienie bóstw celtyckich z panteonem bogów rzym. oraz pojawiły się świątynie. Dużą rolę odegrały wpływy wierzeń orientalnych. Celtowie wierzyli w życie pozagrobowe (wyposażenie grobów) oraz wędrówkę dusz, której nie podlegali tylko herosi i wybrańcy. Obrzędy mało znane; sprawami kultu zajmowali się druidowie i po części filidowie; obchodzono doroczne święta, m.in. Beltaine; składano ofiary ze zwierząt, roślin, a także z ludzi; miejscem sprawowania kultu były gł. sanktuaria w świętych gajach, na wzgórzach lub u źródeł. Świadectwem tych wierzeń jest bogata spuścizna lit. w postaci literatury epickiej i opowieści mitol., które stały się częścią dorobku kultury eur., oraz przeżytki w folklorze, nazwach miejscowych i sztuce chrześc. średniowiecza.