funkcjonariusz
Encyklopedia PWN
ogół sądów jako odrębnych organów państwowych, sprawujących wymiar sprawiedliwości na podstawie przepisów tzw. prawa sądowego (prawo cywilne, karne, procesowe, o ustroju sądów);
rozpatrywanie spraw dotyczących rzeczy duchowych i rzeczy związanych z duchownymi w zakresie uprawnień osób fiz. lub prawnych, stwierdzanie faktów prawnych lub przekroczenia ustaw kośc. zarówno przez duchownych, jak i świeckich;
całokształt instytucji międzynarodowych o stałym charakterze, niezależnym od stron sporu, składzie i wiążącej mocy rozstrzygnięć utworzonych dla rozstrzygania sporów prawnych między podmiotami prawa międzynarodowego (państwami) oraz między państwami a innymi podmiotami.
niem. funkcjonariusz hitl.;
rk
fr. historyk literatury; znawca i tłumacz literatury polskiej;
prozaik, eseista, malarz, grafik i rysownik.
