fitopatologię
Encyklopedia PWN
zdolność roślin do zachowania integralności struktur i podtrzymania przebiegu procesów życiowych w niekorzystnych (stresowych) warunkach środowiska;
pojęcie używane w fitopatologii, oznaczające możliwość zakażenia roślin przez określonego patogena w określonym stanowisku i warunkach;
pojęcie używane w fitopatologii, oznaczające wpływ określonego czynnika środowiskowego na populację patogena, w wyniku czego są eliminowane ze środowiska osobniki (warianty) patogena nie przystosowane do działania tego czynnika;
agronom, pionier hodowli roślin i nasiennictwa w Polsce;
fitopatolog i mikolog;