filozoficzny
Encyklopedia PWN
filozof, twórca szkoły lwowsko-warszawskiej.
ateizm
filoz. poglądy teoretyczne lub postawy praktyczne, negujące istnienie Boga.
[gr. a- ‘nie’, theós ‘Bóg’],
rosyjski nowelista, poeta i tłumacz.
estetyka
pojmowana jako dyscyplina filozoficzna jest wiedzą o przedmiotach pięknych i przeżyciach z nimi związanych, potraktowana zaś jako oddzielna nauka — jest ogólną teorią sztuki.
[gr. aisthētikḗ (epistḗmē) od aísthēsis ‘wrażenie zmysłowe (nauka o wrażeniach)’],
jeden z głównych nurtów filozofii współczesnej jego przedstawiciele głoszą, że podstawowym celem filozofii jest analiza pojęć, twierdzeń i problemów filozoficznych. Ponieważ pojęcia te i twierdzenia są wyrażane w języku, filozofia analityczna jest analizą języka; bywa także określana mianem filozofii lingwistycznej;
filozofia poznania, epistemologia, gnoseologia,
dyscyplina filozoficzna, której przedmiotem są ludzkie poznanie i wiedza.