filozoficznej
Encyklopedia PWN
ekon. proces tworzenia i trwania powiązań i współzależności gospodarczej pomiędzy krajami.
intelekt
filoz. należąca do osób duchowa władza poznawcza, zdolna do ujmowania bytu w sposób pozaempiryczny, nienaoczny;
[łac. intellectus ‘pojmowanie’, ‘rozumienie’],
intelektualizm
stanowisko, głoszące nadrzędność intelektu wobec innych władz umysłu człowieka;
[fr. intellectualism < łac. intellectualis ‘umysłowy’],
inteligencja
filoz. w antropologii filozoficznej starożytności i średniowiecza oraz w nurtach nawiązujących do tych epok czynność intelektu, polegająca na aktualnym rozumieniu poznawanej rzeczy;
[łac. intelligentia ‘zdolność pojmowania’,‘rozum’],
amerykański filozof i psycholog.
