inteligencja

inteligencja

[łac. intelligentia ‘zdolność pojmowania’,‘rozum’],

filoz. w antropologii filozoficznej starożytności i średniowiecza oraz w nurtach nawiązujących do tych epok czynność intelektu, polegająca na aktualnym rozumieniu poznawanej rzeczy;

w metafizyce arystotelesowskiej i neoplatońskiej — czysty intelekt będący samodzielną substancją duchową; tę ostatnią utożsamiano niekiedy, odwołując się do religii, z aniołami lub duszami sfer niebieskich.