fałdowy
Encyklopedia PWN
aulakogen
geol. wielki rów tektoniczny w obrębie platformy, zwykle szerokości kilkudziesięciu km i długości kilkuset km (lub większej), wypełniony osadami osiągającymi znacznie większą miąższość niż osady na obszarach przyległych;
[gr. aúlax ‘bruzda’, génos ‘pochodzenie’],
Bałkany, Bałkan, Stara Płanina, w starożytności Aemon, Hemus,
fałdowy łańcuch górski na Półwyspie Bałkańskim, w Bułgarii i Serbii;
góry fałdowe w północnej, zewnętrznej części Karpat, na terenie Czech, Polski, Słowacji i Ukrainy. Ciągną się szerokim łukiem o długości ok. 600 km i szerokości ok. 50 km, od Bramy Morawskiej i górnej Beczwy na zachodzie po obszar źródliskowy Białego i Czarnego Czeremoszu oraz Suczawy na wschodzie.
góry fałdowe w USA, najdalej na północ wysunięta część Gór Skalistych w północnej części stanu Alaska;
