estetyczny
Encyklopedia PWN
poeta, dramatopisarz, prozaik, autor Kartoteki.
niemiecki poeta, dramatopisarz, estetyk, teoretyk teatru, historyk.
symbolizm
lit., szt. plast. prąd artystyczny kształtujący się głównie w literaturze, malarstwie i muzyce, skodyfikowany w latach 80. XIX w. we Francji, który w następnych latach inspirował literatury i sztukę modernizmu w innych krajach Europy oraz Ameryki Północnej i Ameryki Południowej. Na przełomie stuleci stawał się tam najważniejszym składnikiem nowatorskich poszukiwań estetyczno-warsztatowych, a potem stanowił ważny układ odniesień dla różnych kierunków awangardy (np. surrealizmu).
[gr. sýmbolon ‘znak umowny’],
sztuka
Termin „sztuka” jest odpowiednikiem łac. ars (od którego pochodzi większość nowoż.: wł. i hiszp. arte, fr. i ang. art), ten zaś odpowiada gr. téchnē; przymiotniki „techniczny” i „artystyczny” są tego samego pochodzenia.
[niem.]
„sztuka dla sztuki”, l’art pour l’art,
formuła wyrażająca koncepcję sztuki tzw. czystej, tj. pozbawionej zadań pozaartyst., etycznych, rel., polit., światopoglądowych i dydaktycznych, realizującej cele ściśle estetyczne;
