estetyce
Encyklopedia PWN
węgierski filozof, teoretyk i historyk literatury, estetyk.
manieryzm
termin używany w historii sztuki, przyjęty od lat 20. XX w. na określenie zjawisk w sztuce europejskiej XVI w.
[fr. maniérisme < manière ‘sposób’],
międzynar. grupa projektantów, zał. 1980;
filozof i teoretyk sztuki;
czeski teoretyk literatury i estetyk.
muz. w estetyce muzyki XVIII w. koncepcja sprowadzająca muzykę do naśladowania intonacji mowy, odgłosów natury i ludzkich emocji (afektów teoria).
