eon

Encyklopedia PWN

[gr. archaikós ‘staroświecki’, archaíos ‘starożytny’],

era archaiczna, eon archaiczny, azoik, archeozoik,

geol. pierwsza wielka jednostka czasu (jednostka geochronologiczna) w dziejach Ziemi; trwał od ok. 4 mld do 2,5 mld lat temu; także jednostka chronostratygraficzna (eonotem) obejmująca powstałe w tym czasie skały.

kryptozoik

[gr. kryptós ‘ukryty’, zōḗ ‘życie’],

eon kryptozoiczny,

eon obejmujący przedkambryjski etap rozwoju Ziemi i jej świata organicznego;

praczłowiek:

antropol.:

ciało,

filoz. w systemach filoz. i rel. drugi, oprócz duszy, element tworzący człowieka.

ediakaran, wend,

najmłodszy (trzeci) okres neoproterozoiku, trwający od ok. 630 do ok. 540 mln lat temu, także jednostka chronostratygraficzna (system) obejmująca powstałe w tym czasie skały.

eonotem

[gr.],

geol. największa jednostka chronostratygraficzna podziału utworów geologicznych — zespół skał powstałych w ciągu jednego eonu;

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>