empirycznych
Encyklopedia PWN
dyscyplina nauk., która obok filozofii prawa i anglosaskiej jurysprudencji jest trzecim typem ogólnej refleksji nad prawem.
Arystoteles, Aristotélēs, ur. 384 p.n.e., Stagira (Tracja), zm. 322 p.n.e., Chalkis na wyspie Eubei,
filozof grecki, najwszechstronniejszy myśliciel i uczony starożytności.
asocjacjonizm
psychol. teoria, która całość życia psychicznego człowieka tłumaczy tworzeniem się skojarzeń (asocjacji);
[łac. associatio ‘połączenie’],
jedna z podstawowych metod socjologii empirycznej, stosowana także w psychologii społecznej, ekonomii (badania marketingowe) i pedagogice.
antyscholastyczny system poglądów F. Bacona, opierający naukę na podstawach materialistycznych i empirycznych, zwłaszcza eksperymentalnych.
niemiecki teoretyk kultury, etnolog, folklorysta;
