elektronicznymi
Encyklopedia PWN
technika wykonywania form drukowych do drukowania wypukłego z twardymi (nie elastycznymi) elementami drukowymi; formy drukowe, zw. też kliszami, wytwarza się na płytach chemigraficznych (z metalu lub tworzywa sztucznego) metodami fotochemicznymi albo w wyniku grawerowania elektronicznego.
telekom. rodzaj aparatu telegraficznego drukującego, o działaniu arytmicznym (systemu start–stop);
elektronizacja
wprowadzanie do powszechnego użytku elementów, układów i systemów elektronicznych, w tym także (uzasadnione technicznie i ekonomicznie) zastępowanie urządzeniami elektronicznymi urządzeń pracujących na innych zasadach.
[gr.],
dział elektroniki zajmujący się przyrządami, układami i urządzeniami elektronicznymi stosowanymi w elektroenergetyce.
ESPU, Elektroniczny Sprzęt Powszechnego Użytku,
masowo produkowane i powszechnie używane urządzenia elektroniczne (np.: radioodbiorniki, telewizory, magnetofony, magnetowidy, odtwarzacze CD, kamery wideo) o różnym standardzie, przeznaczone na ogół dla indywidualnego odbiorcy;
aparat rejestrujący obraz w postaci mapy bitowej, wytwarzanej przez przetwornik fotoelektryczny (przetwornik CCD, CCD) i współpracujący z nim przetwornik analogowo-cyfrowy (przetwarzanie analogowo-cyfrowe).
